aradan biraz zaman gecsin de ikinciyi oyle yakarim dusuncesiyle mutfakta otururken su tweeti gormemle aklima geldi yine. daha once de cokca aklima geldigi oluyordu bu dusuncelerin, ama hic yazmak gibi bir derdim olmamisti. belki birgun bir yerde birine anlatirim diye geciriyordum icimden o kadar. yazik ki anlatacak ve/veya konusacak kimse yok. anlatmak istemiyorum. ikinci sigara icin zamanin biraz gecmesini beklerken yazmaktan daha iyi bir oyalanma olamaz sanirim.
şudur:
benim koylerde okulun tek ogretmeni olarak gorev yaptigim gunler, belki de hayatimin en cok zorlandigim gunleridir. ama ayni zamanda en mutlu oldugum gunlermis. gunduz cocuklarla vakit gecirirken, ogleden sonralari tek goz lojmanima cekilir, yemegimi yer, gunluk isler pesinde kosardim. aksam olup da karanligin coktugu zamanlarda da artik sobami yakar, yemegimi sobanin uzerinde isitir, cayimi sobanin uzerinde demler, evden getirdigim minderi sobanin kenarina ceker bir kedi kivrilip film izler, kitap okur ya da muzik dinlerdim. bugun hala okudugum ve en cok sevdigim kitaplarin cogu (mesela Leguin'in Karanligin Sol Eli) o gunlerde o sobanin basinda kivrilarak okudgum kitaplardir. yine izledigim ve cok sevdigim film ve dizilerin cogu da muziklerin hemen hepsi de (bir muzigi, sarkiyi nadiren begenirim cunku) o gunlerden kalma. bir de tabii ozellikle karın yagdigi uzun kış gecelerinde kopeklerin bile havlamayi kestigi o (hisirtilar disinda) sessiz, uzun ve beyaz geceler... bazen hava acik olur yildizlara onlari yerden toplayacak kadar yakin olurdum. kapinin onunden baktigimda yildirimlarin dustugu köyu veya tarlanin kime ait oldugunu dusunurken bulurdum kendimi. velhasil. koylerde tek basima gecirdigim gunlerim benim en kiymetli gunlerimmiş bunu simdi -klişeyse klişe!- kalabaliklar icinde yapayalniz oldugum su son birkac yili ve yukarida gordugum tweeti dusununce geldigim yeri de tartarak ve gulumseyerek goruyorum. ya da karsiliyorum.
*yaziya sebep olan sey elbette tweet'teki muziktir. manchester by the sea filmi benim o gunlerde izledigim ve nezaketle bir yere biraktigim bir film. filmi her hatirlayisimda aklima ususuen sahneleriyle birlikte.
mevzu bu. kimseye anlatmak istemedigim bu guzel anilarim iste.